Ամեն անգամ համոզվում եմ, որ շատ եմ սիրում իմ կրթահամալիրը, նրա ամեն մի անկյունն ու քարը, թուփն ու ծառը` իր թերություններով ու առավելություններով, նրա լավ ու ավելի լավ ուսուցիչներին: Երբ տարբեր առիթներով գնում եմ ուրիշ դպրոց, հասկանում եմ, թե որքան կեղծիք կա, որքան են կաղապարները սեղմում սովորողներին, որքան անազնվություն, անազատություն ու « տիկնիկային » մթնոլորտ է:
Welcome to Gohar Movsisyan's blog
ՈՒժեղ մարդիկ միշտ մի քիչ կոպիտ են, մի քիչ գռեհիկ, սիրում են խայթել և հաճախ ժպտում են:
суббота, 16 мая 2015 г.
Եղիշե Չարենց՝ «ութնյակներ արևին» վերլուծություն
Բառերը նետվում են դեմքիդ, կարդալ ու շարունակել կարդալ, որպեսզի հասկանաս ասածն ինչ է, բայց ոչ:
вторник, 5 мая 2015 г.
Ցտեսություն չեմ ասում, այլ ընդհամենը՝ մինչ հանդիպում
Մի քանի օր շարունակ փորձում եմ ամփոփել կրթահամալիրում ապրած տարիներս, այն կրթահամալիրը, որն այնքան բան է տվել ինձ և միարժամանակ այնքան վերցրել (բոլոր իմաստներով), որին այնքան շնորհակալ եմ և որի վրա հաճախ այնքան բարկացած եմ եղել, որը հպարտության ու հիասթափության պատճառ է եղել, որը տարբեր է, աննկարագրելի, խենթ ու անսպասելի։
среда, 11 февраля 2015 г.
среда, 4 февраля 2015 г.
понедельник, 26 января 2015 г.
Подписаться на:
Сообщения (Atom)