Մենք` մարդիկս, իրոք բթացելենք, մենք ուշադրություն չենք դարձնում կյանքի ամենօրյա իրադարձություններին, բայց երբ դրանք չեն լինում, այդ ժամանակ նոր հասկանում ենք դրանց գինը և,ընդանրապես, երբ մարդը մի բան կորցնում է,նոր գիտակցում է դրա կարևորությունն ո ա րժեքը: Մենք անուշադիրենք ամենատարբեր բաների վրա, բայց դրանք այնքան կարևորեն:
Օրինակ` մարդիկ անուշադիր են արևին, չեն զգում, որ ամենօր արևը դուրս է գալիս, ջերմացնում մեզ: Մի պահ պատկերացրեք, որ միշտ գիշեր լիներ ( ճիշտ է այդպիսի բան երբեք չի լինի, կամ եթե լինի մարդկությունը չի կարող գոյություն ունենալ, բայց մի պահ պատկերացրեք) ինչպիսի քաոս կլինի: Նույնը մարդկային հարաբերություններում է, երբ մարդ միշտ մեր կողքին է, մենք սովորում ենք նրա ներկայությանը և քիչ ենք նկատում, իսկ երբ կորցնում ենք, նոր հասկանում ենք նրանց արժեքը մեր կյանքում: Ես կարծում եմ, որ դա մարդկանց առօրյա հոգսերից ու խնդիրներից է, նրանք տարվում են աշխատանքով և մոռանում ապրել, իսկ դա հանգեցնում է անուշադրության:
Օրինակ` մարդիկ անուշադիր են արևին, չեն զգում, որ ամենօր արևը դուրս է գալիս, ջերմացնում մեզ: Մի պահ պատկերացրեք, որ միշտ գիշեր լիներ ( ճիշտ է այդպիսի բան երբեք չի լինի, կամ եթե լինի մարդկությունը չի կարող գոյություն ունենալ, բայց մի պահ պատկերացրեք) ինչպիսի քաոս կլինի: Նույնը մարդկային հարաբերություններում է, երբ մարդ միշտ մեր կողքին է, մենք սովորում ենք նրա ներկայությանը և քիչ ենք նկատում, իսկ երբ կորցնում ենք, նոր հասկանում ենք նրանց արժեքը մեր կյանքում: Ես կարծում եմ, որ դա մարդկանց առօրյա հոգսերից ու խնդիրներից է, նրանք տարվում են աշխատանքով և մոռանում ապրել, իսկ դա հանգեցնում է անուշադրության:
Մարդկանց դրական մտածել է պետք, որպեսզի նկատեն այն, ինչ իրոք նրանց անհրաժեշտ
է:
Комментариев нет:
Отправить комментарий